Bezpieczna wyprawka szkolna – jak dobrze ją wybrać i na co zwrócić uwagę? Wypowiedź ekspercka

Porad na prośbę Empiku udzielił Paweł Zawitkowski, fizjoterapeuta oraz autor książek i filmów VOD „Mamo, Tato co Ty na to?”.
www.mamotatocotynato.pl
​http://www.youtube.com/mamotatocotynato
​www.facebook.com/PawelZawitkowski

Książki Pawła Zawitkowskiego dostępne są w salonach Empik i na Empik.com.

Tornister czy plecak dzieci noszą w okresie dynamicznego rozwoju ich ciał i organizmów – szybkiego wzrostu, zmian hormonalnych, zmian rozkładu ciężaru ciała, zmieniającego się modelu ruchu i postawy itp. Źle dobrane tornistry i plecaki, nieodpowiedni, zbyt duży ciężar mogą sprzyjać mechanizmom prowadzącym do rozwoju wad postawy, zaburzeń modelu ruchu i szeregu funkcji organizmu, a w konsekwencji: bólom głowy, ograniczeniu wydolności oddechowej, zaburzeniom snu, niechęci do wysiłku fizycznego, labilności emocjonalneją, kłopotom z koncentracją, zaburzeniom organizacji pracy, koordynacji i planowania ruchu. Mówimy oczywiście o ekstremalnych przypadkach, ale ze względu na możliwe scenariusze, od początku warto dbać o każdy szczegół w rozwoju dziecka.

Tornister musi być płaski, zwarty, dostosowany do wzrostu i tęgości dziecka, lekki, z wyprofilowanym, przylegającym do pleców tyłem, z nowoczesną strefą obciążenia pleców. „Oddychający”, najlepiej nieprzemakalny materiał, osobne przegrody na książki, zeszyty, przybory do pisania, jedzenie i picie – jedna, dwie duże komory w praktyce się nie sprawdzają. Szelki tornistra miękkie, wyprofilowane, przylegające do ciała dziecka. Jeśli tornister lub plecak ma zapinany z przodu pas biodrowy, musi znajdować się on na miednicy dziecka. Jeśli go nie ma – plecak / tornister powinny być tak długie, by sięgały granicy kręgosłupa lędźwiowego i krzyżowego.

Kluczowym czynnikiem jest komfort i ergonomia, minimalna waga i dostosowanie do parametrów dziecka. Niewielki rozmiar i możliwość precyzyjnej regulacji pasków i szelek. Kolejny element to bezpieczeństwo – czyli odpowiednie odblaskowe elementy. Przyda się też wewnętrzna kieszeń na rzeczy ważne, choćby klucze, dokument… Jeśli tornister lub plecak są odpowiednio dobrane dla dziecka, obydwa rozwiązania są dobre. Jeśli nie, obydwa są koszmarne… Na koniec, warto by były też ładne 😊

Odręczne pisanie i rysowanie to nie tylko ruchy palców i dłoni. To skomplikowana funkcja wielu obszarów mózgu odpowiedzialnych za percepcję wzrokową, analizę i nadawanie znaczenia obrazom, koordynację wzrokowo-ruchową, ruchy globalne i precyzyjne, organizację i planowanie ruchu, przewidywanie – antycypację, analityczne i abstrakcyjne myślenie, procesy poznawcze, pamięciowe, porównywanie i odnoszenie figur i linii do znanych pojęć. I najważniejsze – to także lepsze procesy uczenia się, zapamiętywania, komunikowania się… podstawa naszego rozwoju. Niezależnie od wygody pisania na klawiaturze, pisanie odręczne jest niezbędne do rozwoju naszej inteligencji.

Dzieci leworęczne radzą sobie bez nich, ale oczywiście będzie im łatwiej, jeśli skorzystają ze specjalnych akcesoriów i przyborów do pisania i rysowania. Ich staranne dopasowanie ma wielką wagę dla nauki kaligrafii, nie tylko w przypadku pisania wiecznym piórem. To nie tylko wygoda, ale też precyzja, przyjemność, poczucie sukcesu i efekt pozytywnej oceny własnej pracy. To mogą być różne akcesoria: kredki o różnych, w tym nieregularnych czy trójkątnych kształtach, nakładki na ołówki i długopisy. Każdy ma prawo dysponować akcesoriami, które ułatwiają mu życie, a takie przybory dla leworęcznych dzieciaków czynią ich życie bardziej komfortowym.

Tylko w teorii pisanie wiecznym piórem jest trudne. Konstrukcja i sposób pisania piórem sprawia, że dziecko uczy się rozluźniać mięśnie palców i dłoni i nie przyciskać go do kartki, tak jak dzieje się to w przypadku długopisu. To kształtowanie precyzji, finezji ruchów – dlatego warto tego się uczyć. Są teraz pióra, które do minimum ograniczają „brudzenie się” dłoni. Po piórze przyjdzie czas na długopis. Dzieci rozwijają umiejętność rysowania i pisania w różnym czasie. Różnice te, w wieku wczesnoszkolnym, mogą sięgać nawet do półtora roku – i dotyczą głównie jakości pisma.

Co jest potrzebne? Kredki, ołówki o różnej „twardości”, długopisy, kolorowe pisaki żelowe, pióro wieczne. Dla pierwszoklasisty, najlepsze będą ołówki i długopisy o specjalnie wyprofilowanym lub trójkątnym uchwycie. Potrzebne będą też, dostosowane do małych paluszków i bezpieczne nożyczki. Mała i nieco większa, elastyczna linijka. Cała gama gumek, takich do ołówków i do kredek. Koniecznie temperówka. Na koniec, jakiś filuterny gadżet, maskotka, z którą tęsknota za zabawkami będzie mniejsza. Kadra pedagogiczna, planując zajęcia dla pierwszoklasisty, na pewno publikuje na stronie szkoły listę akcesoriów, z których dzieciaki będą korzystały, warto więc tam zajrzeć.

Na tornistrze, tak jak na kredkach, piórach, długopisach itp. akcesoriach nie wolno oszczędzać. Musi być lekki, możliwie mały, ergonomiczny, pojemny i ładny. Dostosowany do kształtu i parametrów ciała dziecka – wagi, tęgości i wysokości. Im wyższe i szczuplejsze dziecko, tym lepszy będzie tornister z pasem biodrowym. Nic też się nie stanie, jeśli nie wszystko zmieści się do tornistra. Jeśli się nie zmieści, to znaczy, że jest tego za dużo i to nauczyciele powinni zmienić swoje oczekiwania.

Najładniejsze przybory, takie jak tornister czy trampki, nie będą cieszyły i nie będą odpowiednie, jeśli nie są bezpieczne i komfortowe. Od nożyczek, długopisów, stalówki wiecznego pióra, po odblaski przy tornistrze. Wybieramy takie przybory i akcesoria, których dziecko użyje w sposób intuicyjny i naturalny. Tak, by nie potrzebowało niczyjej pomocy. To my rodzice musimy przewidywać nieprzewidywalne i godzić się na wszelkie dzieciaków pomyłki, zagubienie i niemożności. W końcu to one są dziećmi, nie MY 😊